This children’s poem was created many years ago. It is being published now and it is up to children’s imagination to frame it with their beautiful pictures! You can post them on social media using the hashtag #oddie
Αυτό το παιδικό ποίημα στα αγγλικά και στα ελληνικά το έγραψα πριν αρκετά χρόνια. Αφήνω την εικονογράφηση στη φαντασία των παιδιών! Μπορείτε να αναρτήσετε τις εικόνες σας με το hashtag #oddie
ENGLISH VERSION-My giant cloud
Oddie is my dog
bigger than a horse.
He lets me climb on his back
and with his mighty force
he farts so hard and
there it comes
a truly smelly fog!
Oddie is our dog.
He is so big
and doesn’t fit
in my parents’ car.
He drools so much
and all his slobber
floats in the air
before it lands
on someone’s hair.
Oddie is stubborn as a mule.
He wants to come into my school!
He tries to escape,
neighbours call the fire brigade,
because he is a menace.
He chases the cats
and all the big cars.
If we let him,
he’ll go to Venice
Oddie likes my daddy more
because no one else can walk the dog.
He puts him chains around his neck
and tries to restrain him,
Oddie knows he double checks
and then he tries to drain him.
As he drags my dad around the hood,
people shout, “Mr Flops!”
and the only way Oddie stops…
is when he gives him food.
One day I woke up.
He was not there
to drool the floor
and make me swear.
My dad told me
Oddie escaped,
he went to the sky
I felt so betrayed!
I miss you Oddie
I say to the clouds…
And there I see his big broad
wrinkled head and short, square muzzle
that I cannot now nuzzle.
The sweetest giant in the world!
This is my Oddie, my mighty dog!
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΧΗ -Το γιγάντιο μου σύννεφο
Ο Όντι είναι ο σκύλος μου !
Είναι τεράστιος σαν άλογο
Τον καβαλάω δίχως αύριο.
Και από την πολλή την πίεση,
βάζει όλη του τη δύναμη,
αμολάει μια τορπίλη
και εμφανίζεται ομίχλη!
Ο Όντι είναι ο σκύλος μας.
Είναι πια τόσο μεγάλος
που δεν χωράει πουθενά,
ούτε στο αυτοκίνητο του μπαμπά!
Το σάλιο του τρέχει σαν νερό,
στον αέρα επιπλέει
πριν απλά προσγειωθεί
σε κάποιου άλλου το μαλλί.
Ο Όντι είναι πεισματάρης
σαν μουλάρι.
Θέλει να έρθει μαζί μου στο σχολείο
και προσπαθεί να δραπετεύσει
χωρίς χάρη.
Τους γείτονες τρομοκρατεί
καλούν την πυροσβεστική
καθώς γυρνάει στην αυλή.
Είναι μεγάλη απειλή!
Tις γάτες όλες τις μισεί.
Τα αυτοκίνητα κυνηγάει,
τρέχει πίσω τους σαν τρελός!
Γυρνάει όλα τα σχολεία
Kαι εάν δεν τον μαζέψουμε
είναι σίγουρα ικανός
να φτάσει και στη Βενετία.
Μια μέρα όμορφη ξυπνάμε
τον Οντι ψάχνουμε, πού να ‘ναι;
Δεν είχε σάλια πια το πάτωμα
να τα πατώ και να νευριάζω!
Πού να έχει πάει πια;
Και ρωτάω τη μαμά.
Ο μπαμπάς όμως μου είπε
ότι ο Όντι μας το έσκασε,
πήγε, λέει, στον ουρανό,
ένιωσα ότι μας ξέχασε.
«Μου λείπεις Όντι!»,
λέω στα σύννεφα
και να!
Βλέπω τη μεγάλη του μουσούδα
να σουφρώνει με χαρά
και μια όμορφη ουρά.
Τώρα πια είναι ψηλά
για να τον πάρω αγκαλιά,
αλλά μου χαμογελά!
Αυτός είναι ο Όντι μου,
ο πιο γλυκός μου γίγαντας,
ο σκύλος μου,
ο φίλος μου, ο αιώνιός μου φύλακας.
Βίκυ Σγουρέλλη/Vicky Sgourelli
