Πόσο μελάνι έχει άραγε ξοδευτεί για αυτή την μαγική λέξη?
Ταξίδια λοιπόν! Η μαγική στιγμή που ξεφεύγουμε για λίγο ή πολύ, δεν έχει σημασία, από την καθημερινότητα, από την ρουτίνα, από το γνωστό και οικείο… και βρισκόμαστε κάπου αλλού! Νέες εικόνες, νέοι άνθρωποι, βρισκόμαστε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων έτοιμοι να ανακαλύψουμε όσα περισσότερα μπορούμε.
Τα ταξίδια για κάποιους είναι αναγκαστικά, λόγω εργασίας, για άλλους βαρετά ( ω! ναι υπάρχει και αυτή η κατηγορία ανθρώπων!), για άλλους όμως είναι ανάσα, κομμάτι της ζωής τους, απαραίτητα όσο η τροφή και το νερό! Υπερβολή θα μου πείτε… όχι θα πω…. Υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι και είναι πολλοί… Κάπου διάβασα το παρακάτω :
Wanderlust (n.) a strong desire for or impulse to wander or travel and explore the world!!!
Κάπου ανάμεσα σε αυτές τις λέξεις βρήκα τον εαυτό μου.
Γιατί όμως τα ταξίδια είναι τόσο σημαντικά?
Νομίζω ότι οι άνθρωποι έχουμε γεννηθεί με μία περιέργεια για το άγνωστο, για το πέρα από το δικό μας, το κοντινό μας, αυτό που γνωρίζουμε. Αυτό άλλωστε έχει καθορίσει και το παρελθόν μας, αυτό μας πήγε μακριά σαν ανθρωπότητα και αυτό συνεχίζει να μας οδηγεί. Κομμάτι λοιπόν όλου αυτού είναι και τα ταξίδια, για όλους εμάς τους μικρούς και καθημερινούς ανθρώπους, που δεν θέλουμε να ανακαλύψουμε την Αμερική, σαν άλλος Χριστόφορος Κολόμβος, αλλά σίγουρα θέλουμε να ανακαλύψουμε μικρές και μοναδικές γωνιές σε όλο τον κόσμο.
Θα μπορούσαμε να παραθέτουμε επιχειρήματα για την ομορφιά και την αναγκαιότητα των ταξιδιών για ώρες. Θα ήταν όμως περιττό! Θα ήθελα μόνο, όσοι διαβάσετε αυτό το κείμενο, να πάρετε μια βαθιά ανάσα, να κλείσετε τα μάτια και να θυμηθείτε το τελευταίο σας ταξίδι, μια στιγμή από αυτό και έπειτα ανοίξτε τα μάτια σας και περιγράψτε το συναίσθημα σας. Για ένα είμαι σίγουρη! Για το χαμόγελο που ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό σας, ύστερα από αυτήν την ανάμνηση.
Η έξαψη ξεκινάει από την απόφαση να κάνουμε ένα ταξίδι! Προορισμός, εισιτήρια, ξενοδοχεία, μέρη που πρέπει να επισκεφτούμε, φαγητά που πρέπει να δοκιμάσουμε. Τι ρούχα να πάρουμε? Γεμίζουμε αδειάζουμε βαλίτσες! Μην ξεχάσουμε τα διαβατήρια! Και έρχεται η νύχτα πριν από το ταξίδι που κυλάει βασανιστικά και ένας φόβος μήπως τελευταία στιγμή, κάτι πάει στραβά, αλλά και η επόμενη μέρα που σε βρίσκει στο αεροδρόμιο! Πόσο αγαπώ τα αεροδρόμια! Και κάθεσαι και βάζεις την ζώνη σφιχτά – σφιχτά και… απογείωση!
Και έρχεται το 2020 και μας προσγειώνει ανώμαλα… Και μένουν τα σχέδια στα συρτάρια και τα ταξίδια αναβάλλονται και νιώθουμε σαν άγρια ζώα στο κλουβί μας! Και νομίζω ότι θα αρπάξω το διαβατήριο μου, θα πάω στο κοντινότερο αεροδρόμιο και θα αρχίζω να κλαίω, με την ελπίδα κάποιος να με λυπηθεί και να με αφήσει να φύγω…. Με χτυπάει όμως η πραγματικότητα με ένα γερό χαστούκι και επανέρχομαι.
Ευτυχώς το 2020 τελείωσε και όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή θα βάλω στόχους, που ποτέ τελικά δεν θα πετύχω… φέτος όμως πεισματικά θα πετύχω τουλάχιστον έναν! Όταν οι συνθήκες μας το επιτρέψουν, θα βγάλω εισιτήριο, θα μπω σε αεροπλάνο και με εκείνη την γνώριμη χαρά και αγωνία θα ταξιδέψω ξανά ( ξέρω ήδη και τον προορισμό)! Και θα είναι ο μόνιμος στόχος μου για τα επόμενα χρόνια, εφόσον οι συνθήκες ζωής μου το επιτρέψουν! Ταξίδια, όσο πιο πολλά, όσο πιο μακριά! Όσοι πιστοί ακολουθήστε και σας υπόσχομαι ότι μόνο κερδισμένοι θα βγούμε!
« Travel isn’t always pretty.
It isn’t always comfortable.
Sometimes it hurts, I t even breaks your heart.
But that’s ok.
The journey changes you?
It should change you.
It leaves marks on your memory, on your consciousness,
on your heart and on your body.
You take something with you.”
Anthony Bourdain
