Ωδή προς δύσκολους Με όλους δεν μπορείς να είσαι φίλος. Με όλους δεν είναι ούτε καν ο σκύλος. Μπορείς να έχεις δυο Θεούς και να πιστεύεις σε αυτούς; Μπορείς να αγαπάς τους πάντες ή να κυκλοφορείς με βάτες; Κάπου κάπου διαολοστέλνεις. Πόσα πια να υπομένεις; Κάπου λες «βρε δεν αλλάζουν»! Κοίτα μίσος, πώς
Νομίζω ότι ήδη είμαστε όλοι ενήμεροι για την πρόθεση της κυβέρνησης να βάλει κάμερες στα σχολεία ώστε να αναμεταδίδεται το μάθημα ζωντανά στις οθόνες των παιδιών που δεν μπορούν να παρίστανται στην τάξη.
Ταξίδια Ψυχής του Γιάννη Βούλγαρη. Ο Γιάννης Βούλγαρης είναι πρόεδρος της Φωτογραφικής Λέσχης Χίου,ταμίας του Συλλόγου Φίλων Βιβλιοθήκης Κοραή και εργάζεται στο χώρο του βιβλίου.
Η συνοδευτική επιστολή είναι ένα έγγραφο μιας σελίδας που αποστέλλεται μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή αποστέλλεται μέσω κανονικού ταχυδρομείου μαζί με το βιογραφικό σας όταν υποβάλλετε αίτηση για εργασία (1). Η συνοδευτική επιστολή παρέχει πληροφορίες για τα μεγαλύτερα επιτεύγματα σταδιοδρομίας σας και εξηγεί τους λόγους για το ενδιαφέρον σας για την εταιρεία και τη συγκεκριμένη θέση.
Κάπως έτσι λοιπόν ένιωσα πριν λίγες μέρες έχοντας μία συζήτηση με αφορμή τα γενέθλιά μου… πέρα από ευχές άκουσα και κάτι πραγματικά υπέροχο… «έχεις ακόμα μερικά χρόνια μπροστά σου!»…Μερικά χρόνια μπροστά μου ακόμα σκέφτηκα για πιο πράγμα? Μα πόσο ανόητη ήμουν! Για αυτό το ΕΝΑ πράγμα που θα με ολοκληρώσει, που είναι ο προορισμός κάθε
Το πρώτο ebook της Βίκυς Σγουρέλλη με τίτλο “Είμαι τοξικό σκουλήκι;” διατίθεται δωρεάν για τα VIP μέλη του www.unspotted.gr! Ο Γόρμι, ο καφέ γεωσκώληκας διακρίνει ένα μεγάλο μπλε σκουλήκι να κλαίει πίσω από ένα δέντρο. Ο φίλος του τον προειδοποιεί να μην πάει γιατί πιθανόν λόγω χρώματος ο Μπλε να είναι τοξικός και να τον
Ακούμε πολύ συχνά αυτές τις μέρες, την έκφραση ‘οι άνθρωποι της πρώτης γραμμής’. Σχεδόν όλες τις φορές εννοούμε τους γιατρούς και τους νοσηλευτές αλλά και το υπόλοιπο ιατρικό προσωπικό που εργάζεται στα νοσοκομεία, στα κέντρα υγείας και που με πραγματικά υπεράνθρωπες προσπάθειες, αντιμετωπίζει την τρέχουσα κατάσταση. Οι άνθρωποι αυτοί πέρα από την ασθένεια έρχονται αντιμέτωποι
Δημήτριος Αντωνόγλου. Το όνομα δεν μου θύμιζε τίποτα. Βλέποντας την αγαπημένη μου κωμική σειρά διαδικτυακά, «Συνεδρίαση δημοτικού συμβουλίου Χίου» όταν προλαβαίνω να την δω, έβλεπα πάντα έναν ήρεμο κύριο να κάθετε στην άκρη, και να κουνά το κεφάλι του σε ότι ακουγόταν εκεί μέσα. Μου έδινε την εντύπωση ότι πολλές φορές αναρωτιόνταν «τι στο καλό
Λέγεται ματαιότητα, σχετίζεται με την κενότητα, το ανάξιο, το πρόσκαιρο, το ανώφελο, με την διάψευση των προσδοκιών μας (ματαίωση). Αυτό το συναίσθημα μας καθηλώνει, μας κάνει αναβλητικούς, μας γεμίζει ανασφάλειες. Αποτέλεσμα όλων αυτών, η έλλειψη προσπάθειας, στόχων για το μέλλον, η αδράνεια, η απομόνωση.
Μια εικόνα έρχεται στο μυαλό μου από αφήγηση αγαπημένου μου προσώπου:
«Τα νέα ήρθαν στο χωριό, η θεία μου άρχισε να φώναζε, να τραβάει τα μαλλιά της. Κάθε βράδυ έκλαιγε,ούρλιαζε σαν τον λύκο, θρηνούσε.
