Μιλήσαμε με την εικονογράφο του ανατρεπτικού και επίκαιρου, θα λέγαμε, παιδικού βιβλίου “Δεν είμαι Πριγκίπισσα!” της δικής μας Βίκυς από τις εκδόσεις Books with Shoes.(www.bookswithshoes.gr) Καταλάβαμε,λοιπόν, αμέσως ότι η Βιβή Μαρκάτου δεν είναι μια συμβατική εικονογράφος, αλλά μια καλλιτέχνης που θα μας παρουσιάσει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα στο μέλλον. Ας την γνωρίσουμε,λοιπόν,καλύτερα. Κυρία Μαρκάτου είστε
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Βίκυ ΣγουρέλληΔεν είμαι πριγκίπισσα!Εικονογράφηση: Παρασκευή ΜαρκάτουΣελίδες: 32, σκληρόδετο εξώφυλλοΤιμή: €14, ISBN: 978-618-84374-7-0Εκδόσεις Books with Shoes «… H Ελένη μία μέρα αποφασίζει ότι δε θέλει να την αποκαλούν οι γονείς της πριγκίπισσα! Ξεκινά λοιπόν… την επανάσταση στο ροζ!» Οι εκδόσεις Books with Shoes παρουσιάζουν ένα έμμετρο παιδικό παραμύθι για
Από την εποχή που οι γυναίκες προσπαθούσαμε να επιβιώσουμε σε ένα καθεστώς κυριαρχούμενο από άνδρες έως σήμερα όπου ο κοινωνικοοικονομικός κύκλος μας έχει διευρυνθεί καθιστώντας εφικτή την πρόσβαση μας σε θέσεις κύρους και όχι μόνο, ο όρος «ασθενές φύλο» έχει αποτελέσει έναυσμα για συγκρούσεις και πολύ περισσότερο κίνητρο για αλλαγές και ανακατατάξεις. Το γεγονός πως
Τι ζητάς, άγγελέ μου, στη γη; Έδωσες, αγάπη μου, αγάπη. Σε τούτο τον κόσμο, τόση πολλή. Και τι ζητάς πίσω τώρα; Τι είναι η αγάπη; Εμπόρευμα; Έδωσες, καρδιά μου, χρόνο. Σε τούτο τον κόσμο, τόσο πολύ. Και τι ζητάς πίσω τώρα; Γυρνάει ο χρόνος μάτια μου; Έδωσες, ψυχή μου, ψυχή. Σε τούτο
Εν έτει 2021 οι περισσότεροι από εμάς κινούμαστε σε δύο κόσμους, στον απτό και στον εικονικό, αυτόν που σχετίζεται με το διαδίκτυο και τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Σε μια τρισδιάστατη πραγματικότητα, συζητούμε τα θέματα που μας απασχολούν με οικογένεια, φίλους και οικείους, ανταλλάσσουμε απόψεις, δεχόμαστε, απορρίπτουμε, και ούτω καθεξής. Ο βαθμός οικειότητας μεταξύ μας καθορίζει
ΔΕΝ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΟΥΘΕΝΑ…. Διαπιστώσεων συνέχεια….κάτι η πανδημία (να την πάλι μπροστά μας!), κάτι η κλεισούρα, κάτι οι «φίλοι» που μας άφησαν με το στόμα ανοιχτό, κάτι τα γενέθλια που πλησιάζουν και κάτι οι συζητήσεις με φίλους, αυτούς του κανονικούς εννοώ…τσουπ! προκύπτουν νέοι προβληματισμοί αλλά και διαπιστώσεις!!!! Ας μιλήσουμε λοιπόν, για εκείνους τους
Θέλω Ήθελε να μάθει να πετάει όσο δύσκολο κι αν ήταν. Είχε δοκιμάσει να συρθεί αλλά γνώριζε πως τα υπάκουα μάτια κρύβουν μέσα τους δυστυχισμένες ψυχές που πεινάνε και διψάνε για να αισθανθούν και να ονειρευτούν. Σήκωσε ψηλά το ποτήρι, και ήπιε στις μέρες που αναπόφευκτα θα ερχόντουσαν. Οραματίστηκε το αύριο σαν οπτική και μουσική
ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΣΟΦΙΑ…ΣΥΝΕΧΕΙΑ Δεν ξέρω για εσάς, εγώ όμως βαρέθηκα υπερβολικά την ενασχόληση με τα της πανδημίας..Κουράστηκα, σιχάθηκα, εξοργίστηκα...ακόμα και η λέξη με εκνευρίζει. Να μου πεις η κατάσταση είναι σοβαρή, οι συνέπειες σε όλα τα επίπεδα τραγικές…Συμφωνώ αλλά εγώ μένω σε κάτι που για εμένα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, για αυτό γράφω και ξαναγράφω και
Αργά και σταθερά με απαράμιλλη επιμονή, η αράχνη ύφαινε τον ιστό της τόσο περίτεχνα, που την ζήλευαν ακόμη και τα πιο θηριώδη ζώα της ζούγκλας. Το σχέδιο της επίθεσης, μέρος της ύπαρξης της, ιδιοφυές ως προς τη σύλληψη του. Κι έμενε εκεί σκοπίμως ορατή στα μάτια των θηραμάτων της ώστε να μην κινήσει υποψίες. Ο
Την παρακολουθώ την Σοφία Μουτίδου εγώ και χιλιάδες άλλοι. Σήμερα είχα χρόνο να δω την διαδικτυακή της παράσταση ” Εις το όνομα του ιού “. Αγόρασα το εισιτήριο μου και με το που είδα την ψηφιακή αυλαία και την αντίστροφη μέτρηση θυμήθηκα τον καιρό που πήγαινα θέατρο. Θυμήθηκα όμως και τις ευκαιρίες που είχα να
