Το «Not in My Backyard» φαινόμενο, (στα ελληνικά Όχι στη δική μου Αυλή ), ονομάζεται επίσης Nimby και ορίζεται από την εγκυκλοπαίδεια Britannica ως “όρος στην καθομιλουμένη, που δηλώνει την αντίθεση κάποιου σε κάτι που θεωρεί ανεπιθύμητο στη γειτονιά του.”
Σας θυμίζει κάτι; Είναι, λοιπόν, μια έκφραση στα αγγλικά, που σημαίνει ότι υπάρχει πασιφανές πρόβλημα, αλλά κανείς δε θέλει να μιλήσει για αυτό. Κοινώς, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.
Η Ελλάδα και ιδιαίτερα τα νησιά Χίος, Λέσβος και Σάμος ήρθαν αντιμέτωποι με το φαινόμενο Not.In.My.Back.Yard. Υποθέτω ότι δεν είναι “όχι στο παλάτι μου στο Μπάκιγχαμ” και απλώς «πίσω αυλή», επειδή το αντιμαχόμενο κομμάτι ανήκει, συνήθως, στη μεσαία ή χαμηλή κοινωνική διαστρωμάτωση.
Η περίπτωση, εδώ, είναι ότι οι νησιώτες μετατράπηκαν σε NIMBYs στην προσπάθειά τους να αντιταχθούν στην κατασκευή νέων μονάδων κράτησης μεταναστών.Οι αντιδράσεις τους είναι απολύτως δικαιολογημένες, καθώς ο αριθμός των μεταναστών και των προσφύγων που φτάνουν στα νησιά σε καθημερινή βάση, ολοένα και αυξάνεται. Οι ήδη υπάρχουσες εγκαταστάσεις δεν επαρκούν για να φιλοξενήσουν αυτόν τον αριθμό και οι άνθρωποι ζουν σε αυτοσχέδιες καλύβες από κλαδιά σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις.
Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες έχουν έρθει στην Ελλάδα για να ξεφύγουν από το θάνατο και να έχουν μια καλύτερη ζωή.Ήρθαν σε ένα καλύτερο μέρος ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες, με όνειρο την μετακίνησή τους προς άλλες χώρες της Ευρώπης, η οποία όμως εμποδίζεται από την ίδια την Ευρώπη.
Η ζωή των κατοίκων των νησιών που δέχονται τις ροές, από την άλλη, έχει γίνει χειρότερη. Τα χωριά τους μετατρέπονται σε ένα ατελείωτο πολυπολιτισμικό γκέτο, αρκετά ασυνήθιστο για τους ειρηνικούς και απομονωμένους νησιώτες στο παρελθόν. Επιπλέον η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί και οι κάτοικοι διακατέχονται από φόβο και ανασφάλεια.
Να μην ξεχνάμε και την ανθρωπιά. Οι κάτοικοι είναι άνθρωποι που νοιάζονται το συνάνθρωπό τους στην πλειοψηφία και σίγουρα δεν τους είναι εύκολο να βλέπουν τον πόνο των παιδιών και των γυναικών, που έρχονται από τον πόλεμο και να μην είσαι σε θέση να κάνουν τίποτα γι’ αυτό. Και τέλος, ο κίνδυνος της εξάπλωσης του ιού είναι ένα ακόμη σοβαρό πρόβλημα. Οι δομές είναι μια υγειονομική βόμβα, όπως έχει ειπωθεί από πολλούς παράγοντες υγείας, εφόσον είναι συνωστισμένες και δεν τηρούνται οι υγειονομικοί κανόνες.
Στο θέμα μας, υπό την απειλή να μετατρέψουν τα νησιά τους σε τεράστιους καταυλισμούς, κάτοικοι διαφορετικών κομμάτων, ιδεολογιών και κοινωνικού υπόβαθρου, ενώθηκαν ενάντια στον κοινό εχθρό. Σε αυτήν την περίπτωση, την πολιτική της κυβέρνησης.
Γιατί συνέβη αυτό;
Προκειμένου, μια κυβέρνηση να αποφύγει την αντίθεση, πρέπει να έχει συμμάχους. Οι σύμμαχοι της κυβέρνησης είναι η δημοτική αρχή και ο τοπικός Τύπος. Σε αυτήν την περίπτωση, και οι δύο δεν είχαν άλλη επιλογή, παρά να παραμείνουν όσο πιο ουδέτεροι μπορούσαν για να αποφύγουν την αντίδραση. Ωστόσο ο Υπουργός σε μια από τις συνεντεύξεις του, στον Άλφα τον Φεβρουάριο, δήλωσε ότι οι τοπικές αρχές ήταν ενήμερες για την κατασκευή αυτών των δομών και είχαν προηγηθεί αρκετές συζητήσεις. (https://www.youtube.com/watch?time_continue=586&v=xOu7jPFS6zY&feature=emb_logo)
Ποιες είναι, λοιπόν, μερικές, από τις στρατηγικές που χρησιμοποιούνται σε τέτοιες περιπτώσεις;
Στρατηγική για την αποτροπή φαινομένου Nimbyism.
-Εντοπισμός και αναγνώριση συμμάχων.
-Αναγκασμός των συμμάχων να εκφράσουν δημόσια την υποστήριξή τους. Προκειμένου αυτή να είναι αποτελεσματική, οι υποστηρικτές πρέπει να έχουν άμεσα ή έμμεσα οφέλη από αυτό το έργο.
-Διόρθωση οποιασδήποτε παραπληροφόρησης
– Να κατανοήσουν την αντίθεση και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ανθρώπων, μέσω αμοιβαίων προτεραιοτήτων και όχι συγκρούσεων
Στη Χίο και τη Λέσβο αυτό δεν συνέβη. Παρά τις προσπάθειες του υπουργού να πείσει τον λαό να αποδεχθεί τη νέα δομή και τις υποσχέσεις του, ότι οι ήδη υπάρχουσες θα κλείσουν, οι άνθρωποι δεν πείστηκαν.Αντ’ αυτού, η αντίδρασή τους αγνοήθηκε, αφού ενημερώνονταν καθημερινά ότι παρά την αντίθεση τους, η συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και κατασκευαστών είχε γίνει. Η κατάσταση επιδεινώθηκε όταν ο υπουργός έστειλε ένα στρατό ειδικών αστυνομικών δυνάμεων(ΜΑΤ), για να αποτρέψει τυχόν ταραχές απ’ το να συμβούν. Στις συγκεντρώσεις συμμετείχαν ο δήμαρχος και άλλα μέλη της δημοτικής και περιφερειακής αρχής. Στην πρώτη διαδήλωση στο Αίπος, ο δήμαρχος Χίου ήταν από τα πρώτα περιστατικά λιποθυμίας λόγω δακρυγόνων όπως διαφαίνεται σε φωτογραφίες τοπικών μέσων.
Οι άνθρωποι το πήραν με άλλο τρόπο και φυσικά η βία έφερε βία.
Τώρα, τι συνέβη μεταξύ του υπουργού και των τοπικών αρχών; Γιατί τότε δεν υπήρξε στήριξη;
Ένας παράγοντας νίκης των αρχών στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές ήταν η υπόσχεση ότι όλοι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες θα εγκαταλείψουν με μαγικό τρόπο τα νησιά και οι νησιώτες θα επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους. Οι τοπικές αρχές ζουν με τους ντόπιους. Έτσι, όταν συνειδητοποίησαν ότι δε μπορούν να στραφούν εναντίον των ψηφοφόρων τους, στράφηκαν εναντίον του υπουργού και επομένως της κυβέρνησης.
Τώρα, απ’ όσο μπορώ να πω, ο υπουργός αναζητά τοπικούς συμμάχους σε κάθε νησί και πιθανότατα θα ξεκινήσει με εκείνους που είναι πιο επιρρεπείς στην αποδοχή του έργου, λόγω των άμεσων ή έμμεσων οφειλών που θα έχουν. Δήλωσε, προσφάτως , στο Libre ότι στη Σάμο συμφωνήθηκε η κατασκευή κλειστών δομών, όπως επίσης στη Λέρο και Κω, όπου ήδη έχουν ξεκινήσει οι εργασίες.
(https://www.libre.gr/n-mitarakis-sto-libre-den-dimioyrgoyme-nee/).
Το μόνο που πρέπει να κάνουμε τώρα είναι να παρακολουθούμε και να περιμένουμε, δεδομένου ότι είμαστε υπό την απειλή του Covid19.Ένα είναι σίγουρο: ότι οι τακτικές αυτές σπάνια αποτυγχάνουν, αλλά και ότι οι άνθρωποι είναι απρόβλεπτοι.
