Το να συγκινηθεί κανείς –να δακρύσει– μπροστά σε μια παιδική εικόνα δεν είναι αδυναμία. Είναι μαρτυρία ότι η τέχνη λειτούργησε. Ότι η γέφυρα ανάμεσα στην παιδική ψυχή και την ενήλικη εμπειρία χτίστηκε
Μια κριτική ματιά στη βράβευση βιβλίων που επαναλαμβάνονται σε ύφος και αίσθημα, χωρίς να ανοίγουν ουσιαστικά τα μάτια
Η ποίηση της Γώγου δεν τελειώνει. Σβήνει. Όπως και η ίδια, που έφυγε το 1993, έχοντας γράψει το ποίημα-σφραγίδα της ύπαρξής της. Για να τη διαβάσεις, πρέπει πρώτα να δεχτείς πως η
Ανοίγεις ένα από τα σύγχρονα, «ευαίσθητα» εικονογραφημένα βιβλία.
Λόγια απαλής υφής, συνειρμοί χωρίς κατεύθυνση, εικόνες χωρίς αφήγηση. Όλα φτιάχνουν μια ατμόσφαιρα — αλλά όχι μια εμπειρία.
Ο Roland Barthes το λέει με ακρίβεια:
«Η λογοτεχνία
Το σώμα που φιμώνεται
Ο ακρωτηριασμός, σε κάθε περίπτωση, δεν είναι μόνο φυσική τιμωρία. Είναι συμβολικός αφανισμός της φωνής. Ο πατριαρχικός κόσμος αφαιρεί τα εργαλεία της μαρτυρίας:
στη μία κόβεται η γλώσσα και τα
Ανοιχτό κάλεσμα από τη Μαρία Χρονιάρη για κείμενα με θέμα τον Πατέρα. Δημοσίευση στο προσωπικό της blog. Προθεσμία συμμετοχής: 11 Ιουνίου.
Η ζήλια είναι ανθρώπινη. Όταν αναγνωρίζεται και αντιμετωπίζεται, γίνεται ευκαιρία αυτογνωσίας. Όταν αρνείται ή καταπιέζεται, γίνεται απειλή για σχέσεις, καριέρες, ψυχισμό. Το ερώτημα δεν είναι αν υπάρχει, αλλά τι κάνουμε με αυτήν.
Το πραγματικό ερώτημα που θέτει ο Eagleton είναι:
Μπορεί το χιούμορ να είναι ηθικό;
Όταν γελάμε με τον «άλλον», τον απαξιώνουμε;
Όταν γελάμε με τον εαυτό μας, ξεγλιστράμε από την ευθύνη;
“Το χιούμορ μπορεί να παρηγορεί,
Καλώς ήρθες στην ψευδο-ψυχολογία του ίντερνετ.
Πίσω από την πλημμύρα των βίντεο για «πώς να αποφύγεις τοξικούς» και «σημάδια ναρκισσιστή», κρύβεται μια κουλτούρα απλουστευτικού ελιτισμού: Εγώ είμαι ο υγιής, οι άλλοι είναι προβληματικοί.
Αν νιώθεις πως έχεις χάσει τον εαυτό σου στην προσπάθεια να αρέσεις, ή αν έχεις πληγωθεί από λόγια που σε στιγμάτισαν — αυτό το βίντεο είναι για σένα.