Διαβάζουμε όχι για να φαινόμαστε καλλιεργημένοι, αλλά για να παραμένουμε ευάλωτοι. Όχι για να γεμίσουμε, αλλά για να αδειάσουμε από αυτά που μας κρατούν πίσω.
Ο Προυστ δεν μας καλεί να διαβάσουμε. Μας
Σε έναν κόσμο όπου η παιδική λογοτεχνία συνδέεται όλο και περισσότερο με τις δημόσιες σχέσεις , παρατηρείται ένα φαινόμενο: βιβλία γραμμένα με τρόπο υπερβολικά γλυκερό, με αφηγήσεις απλουστευμένες και ήρωες που μιλούν
Η λογοτεχνία, όταν αξίζει, είναι μια μορφή εξορίας που διάλεξες μόνος σου.
Και η ανάγνωση που συγκλονίζει είναι εκείνη που δεν νιώθεις πως σου εξηγεί τον κόσμο — αλλά πως σε τσακίζει επειδή
Αυτό το άρθρο δεν είναι για να πούμε "όλα γίνονται για καλό". Δεν είναι για να δικαιολογήσουμε την αδιαφορία ή την αποφυγή. Είναι για να σταθούμε στη στιγμή που η ζωή σου
Πριν προχωρήσουμε: το παρόν κείμενο δεν γράφτηκε για να υποδείξει ποιοι είναι οι ηλίθιοι γύρω μας, ούτε να μας χαρίσει ένα ψευδές αίσθημα ανωτερότητας. Δεν είμαστε δικαστές, ούτε ανώτεροι από όλους τους
Το βιβλίο Γοβάκια από Πάγο είναι μια πράξη μνημονικής αντίστασης. Η Τσούβα επιτελεί μια λογοτεχνική επιμνημόσυνη λειτουργία, όχι προς τιμήν των ηρωίδων, αλλά προς επιβίωση των φωνών τους μέσα στον σύγχρονο διάλογο
Όταν δεν μπορώ να συνδεθώ, να δω τον άλλο, να ανεχτώ τη διαφωνία, δεν είμαι πια σε θέση για συμβίωση. Η βία γίνεται μηχανισμός άμυνας. Αντί να συνομιλήσουμε, επιτιθέμεθα. Αντί να εξουσιοδοτούμε,
Όταν όλα πάνε στραβά, θέλεις κάποιον να είναι μαζί σου.
Όχι για να σε σώσει.
Για να είναι κι αυτός μέσα στο βούρκο.
Να βλέπεις στα μάτια του ότι "κι εσύ έτσι είσαι".
Και κάπως έτσι
Δεν θέλω άλλους «καλούς». Θέλω αληθινούς.
Αυτούς που θα πουν «δεν ξέρω τι να πω» αντί να αναμασούν ψυχολογικά τσιτάτα.
Αυτούς που δεν παίζουν ρόλο, ακόμα κι αν δεν ξέρουν ακριβώς ποιοι είναι.
Γιατί εκεί
The shops are nice, you can afford it all but you tell the street beggar
that you do not have a coin
You do not
Just a credit card,
maybe if he sings or dances like