Ο Eagleton γελάει τελευταίος!

Το πραγματικό ερώτημα που θέτει ο Eagleton είναι:
Μπορεί το χιούμορ να είναι ηθικό;

Όταν γελάμε με τον «άλλον», τον απαξιώνουμε;

Όταν γελάμε με τον εαυτό μας, ξεγλιστράμε από την ευθύνη;

“Το χιούμορ μπορεί να παρηγορεί,

/

Δύο ζώα, δύο σφαγές, μία ντροπή και η “Σοφία των Λύκων”

Και τα δύο κείμενα — της Ζατέλη και του Orwell — αποκαλύπτουν πώς ο πολιτισμός σκοτώνει για να αισθανθεί ασφαλής,
και πώς η λογοτεχνία είναι ο μόνος χώρος όπου ο ελέφαντας και ο

//

Η Κριτική ως Ασκητική της Ελευθερίας

“Η κριτική είναι πάντα μία πρακτική αρετής, ένα ήθος που ριψοκινδυνεύει απέναντι στο καθεστώς αλήθειας.” – Judith Butler Στην εποχή της υπερπληροφόρησης και της πολιτικής σύγχυσης, η κριτική συχνά χάνει το ηθικό

Η λεπτή τέχνη της παραδοξότητας: Ο Λόρκα συνομιλεί με τα σαλιγκάρια του

Η συλλογή διαβάζεται σαν ένα μικρό θεατρικό έργο που φέρνει κοντά τη λαϊκή παράδοση με τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Λόρκα θεωρούσε το θέατρο ως τον πιο άμεσο

Γυναίκες που έσπασαν τον πάγο: Η μνήμη ως σώμα και η σιωπή ως γραφή:«Σε έναν κόσμο που γράφει τις γυναίκες με αποσιωπητικά, η Τσούβα βάζει τελείες. Και ξαναρχίζει.»

Το βιβλίο Γοβάκια από Πάγο είναι μια πράξη μνημονικής αντίστασης. Η Τσούβα επιτελεί μια λογοτεχνική επιμνημόσυνη λειτουργία, όχι προς τιμήν των ηρωίδων, αλλά προς επιβίωση των φωνών τους μέσα στον σύγχρονο διάλογο

/

Όταν η Πολιτική γίνει ποτέ Ανθρώπινη

Όταν δεν μπορώ να συνδεθώ, να δω τον άλλο, να ανεχτώ τη διαφωνία, δεν είμαι πια σε θέση για συμβίωση. Η βία γίνεται μηχανισμός άμυνας. Αντί να συνομιλήσουμε, επιτιθέμεθα. Αντί να εξουσιοδοτούμε,

//

Μια ψυχαναλυτική και λογοτεχνική ανάγνωση του βιβλίου του Κώστα Στοφόρου

Η γραφή του Στοφόρου είναι άμεση και φιλική προς τον μικρό αναγνώστη. Χρησιμοποιεί καθημερινή γλώσσα, ζωντανούς διαλόγους και χιουμοριστικά στοιχεία που διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η χρήση “ψηφιακής αφήγησης”

/

Κριτική του βιβλίου “αγκούσα” της Μαντώς Μάκκα

Εκτός από τη γλώσσα που προσαρμόζεται στον κάθε αφηγητή και ήρωα (ιδιόλεκτος), ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει την ευαισθησία της συγγραφέως καθώς αγγίζει δύσκολα σημεία της θεματολογίας. Η γραφή της τότε γίνεται

H Λίλια Τσούβα δίνει φωνή στη σιωπή-“Εγκέφαλος Ψάρι”

Η Τσούβα, λοιπόν,  ενώνει τις λέξεις με έναν ανοίκειο τρόπο και τόσο περίτεχνο. Χωρίς καμία επιτήδευση, αλλά μια απόλυτη φυσικότητα και αρμονία των αντιφατικών και παράξενων εννοιών που αποδίδει στις λέξεις, προσδίδει

/
1 2 3 4 5 11