Η αξία του βρίσκεται ακριβώς εκεί: στο ότι δεν φοβάται να είναι άναρχο, ποιητικό, βαθιά εσωτερικό και εξωλογικό. Εάν κάποιος ενδιαφέρεται για τη φεμινιστική σουρεαλιστική γραφή, για την τέχνη που σώζει την
Η ποίηση της Γώγου δεν τελειώνει. Σβήνει. Όπως και η ίδια, που έφυγε το 1993, έχοντας γράψει το ποίημα-σφραγίδα της ύπαρξής της. Για να τη διαβάσεις, πρέπει πρώτα να δεχτείς πως η
Ανοίγεις ένα από τα σύγχρονα, «ευαίσθητα» εικονογραφημένα βιβλία.
Λόγια απαλής υφής, συνειρμοί χωρίς κατεύθυνση, εικόνες χωρίς αφήγηση. Όλα φτιάχνουν μια ατμόσφαιρα — αλλά όχι μια εμπειρία.
Ο Roland Barthes το λέει με ακρίβεια:
«Η λογοτεχνία
Αν μπορούσαμε να συνοψίσουμε την ουσία του βιβλίου σε μία φράση, θα ήταν αυτή:
«Αυτό που έχει σημασία δεν είναι τι θα πεις, αλλά το αν μπορείς να σταθείς δίπλα στον άλλο όταν
Ο αναγνώστης κατανοεί πως η τίγρη δεν ήταν απλώς ζώο ή σύμβολο. Ήταν η αντίσταση, η συνείδηση, η ίδια η μνήμη που δεν εξημερώνεται. Το τέλος γίνεται γέφυρα, πέρασμα, ένα όραμα συμπαντικής
Ο θάνατος ως υπαρξιακή απογύμνωση Simone de Beauvoir – Ένας πολύ γλυκός θάνατος: Ο θάνατος ως υπαρξιακή απογύμνωση Στο έργο Une mort très douce (1964) –που στα ελληνικά αποδόθηκε ως Ένας πολύ
Το σώμα που φιμώνεται
Ο ακρωτηριασμός, σε κάθε περίπτωση, δεν είναι μόνο φυσική τιμωρία. Είναι συμβολικός αφανισμός της φωνής. Ο πατριαρχικός κόσμος αφαιρεί τα εργαλεία της μαρτυρίας:
στη μία κόβεται η γλώσσα και τα
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με θεωρία, αλλά με ποίηση — την ποίηση της απώλειας του εαυτού, του άλλου, της θέσης στον κόσμο. Ο ψυχωτικός, στο βλέμμα του Μιλέρ, δεν απλά ένα
Στο Άγνωστο Εγώ, ο Jung δεν γράφει θεωρία — προφητεύει. Με γλώσσα κοφτερή και σκοτεινή, απογυμνώνει τον άνθρωπο από ρόλους και ιδεολογίες. Η ψυχή του δεν υπακούει. Η σκιά του δεν σιωπά.
Η Πουπέτα δεν είναι απλώς ζώο· είναι συγγραφέας. Το αστείο μεταμορφώνεται σε λογοτεχνική αλληγορία για την αόρατη διαδικασία της γραφής, για τις ιδέες που ζουν «στο πίσω μπαλκόνι» του μυαλού μας.
«Έγραψε ένα