Και τα δύο κείμενα — της Ζατέλη και του Orwell — αποκαλύπτουν πώς ο πολιτισμός σκοτώνει για να αισθανθεί ασφαλής,
και πώς η λογοτεχνία είναι ο μόνος χώρος όπου ο ελέφαντας και ο
Υπάρχει ένας μύθος που σπάνια λέγεται ολόκληρος. Τον έχουμε ακούσει σαν παραμύθι τρόμου, σαν εικόνα του τέρατος, του απαγορευμένου βλέμματος, του θανάσιμου θηλυκού. Αλλά κάτω από τα φίδια, πίσω από το μαρμάρινο
Διαβάζουμε όχι για να φαινόμαστε καλλιεργημένοι, αλλά για να παραμένουμε ευάλωτοι. Όχι για να γεμίσουμε, αλλά για να αδειάσουμε από αυτά που μας κρατούν πίσω.
Ο Προυστ δεν μας καλεί να διαβάσουμε. Μας
Σε έναν κόσμο όπου η παιδική λογοτεχνία συνδέεται όλο και περισσότερο με τις δημόσιες σχέσεις , παρατηρείται ένα φαινόμενο: βιβλία γραμμένα με τρόπο υπερβολικά γλυκερό, με αφηγήσεις απλουστευμένες και ήρωες που μιλούν
Η λογοτεχνία, όταν αξίζει, είναι μια μορφή εξορίας που διάλεξες μόνος σου.
Και η ανάγνωση που συγκλονίζει είναι εκείνη που δεν νιώθεις πως σου εξηγεί τον κόσμο — αλλά πως σε τσακίζει επειδή
Αυτό το άρθρο δεν είναι για να πούμε "όλα γίνονται για καλό". Δεν είναι για να δικαιολογήσουμε την αδιαφορία ή την αποφυγή. Είναι για να σταθούμε στη στιγμή που η ζωή σου
Το βιβλίο του Roig είναι μια φλογερή υπενθύμιση πως ακόμη και το πιο καθημερινό αντανακλαστικό – το γέλιο – κουβαλάει μέσα του ιστορία, πολιτική, και κυρίως, θέση. Όταν γελάς, βρίσκεσαι πάντα σε
Πριν προχωρήσουμε: το παρόν κείμενο δεν γράφτηκε για να υποδείξει ποιοι είναι οι ηλίθιοι γύρω μας, ούτε να μας χαρίσει ένα ψευδές αίσθημα ανωτερότητας. Δεν είμαστε δικαστές, ούτε ανώτεροι από όλους τους
Το βιβλίο Γοβάκια από Πάγο είναι μια πράξη μνημονικής αντίστασης. Η Τσούβα επιτελεί μια λογοτεχνική επιμνημόσυνη λειτουργία, όχι προς τιμήν των ηρωίδων, αλλά προς επιβίωση των φωνών τους μέσα στον σύγχρονο διάλογο
Όταν δεν μπορώ να συνδεθώ, να δω τον άλλο, να ανεχτώ τη διαφωνία, δεν είμαι πια σε θέση για συμβίωση. Η βία γίνεται μηχανισμός άμυνας. Αντί να συνομιλήσουμε, επιτιθέμεθα. Αντί να εξουσιοδοτούμε,