Αναμφίβολα η επιδημία αυτή έχει τεράστια επιρροή σε όλα τα επίπεδα. Ο εγκλεισμός εγείρει πολλά υπαρξιακά ερωτήματα ιδίως όταν είναι επιβεβλημένος. Συγκεκριμένα έχει παρατηρηθεί μια παγκόσμια αύξηση των κρουσμάτων σε ενδοοικογενειακή βία, και θύματα που έχουν αποταθεί για στήριξη και βοήθεια (Bonanno, Ho, Chan, Kwong, Cheung, Wong & Wong, 2008).
Πιο αναλυτικά μεταβαλλόμενες καταστάσεις όπως αυτή της πανδημίας είναι ικανή να διαταράξει τις μέχρι τώρα ισορροπίες σε μια οικογένεια. Μεγάλης σημασίας κατέχει η κατάσταση του υπάρχον περιβάλλον της οικογένειας πριν την έξαρση της επιδημίας. Ένα υπάρχων βίαιο και κακοποιητικό περιβάλλον πολύ πιθανόν να συνεχίσει να εκδηλώνεται με τον ίδιο ακόμα και εντονότερο τρόπο. Καθώς υπάρχουν περιορισμοί όπως η μη μετακίνηση κάτι που αυτομάτως φέρνει αντιμέτωπο το θύμα με τον θύτη. Από την άλλη ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον και αυτό είναι πιθανόν να έρθει σε συγκρούσεις και ρίξεις καθώς όλα τα άτομα μέσα σε αυτό καλούνται να προσαρμοστούν σε ένα νέο πρόγραμμα καθημερινότητας, αλλάζοντας συνήθειες τους, μένοντας παραπάνω με τον ίδιο τους τον εαυτό αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Πολλές φορές μια βίαια κατάσταση, μπορεί να ενέχει έναν φόβο ή μια δυσκολία στην επικοινωνία συναισθήματος, με αποτέλεσμα την εκδήλωση βίας.
The Association of Psychological Science (APS) τονίζει πως η απομόνωση, η αβεβαιότητα το άγχος ο φόβος, η οικονομική κατάσταση και μια προηγούμενη κακοποιητική κατάσταση είναι ικανά να αυξήσουν τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας . Στατιστικά στοιχεία δείχνουν την αύξηση του φαινομένου σχετικά με τον προηγούμενο χρόνο. Οι οικογένειες καλούνται καθημερινά να λύσουν πολλές προκλήσεις κάτω από τον φόβο μιας άγνωστης απειλής για την υγεία, αναπάντεχα θα έρθουν σε ρήξη. Η ρήξη είναι αναμενόμενη πολλές φορές για την εκτόνωση της κατάστασης. Παρόλα αυτά η εκδήλωση βίας, σωματική ή λεκτική, οφείλεται στην άνιση κατανομή δύναμης και άσκησης ελέγχου, όπως επίσης και στον τρόπο που σχετίζονται οι θύτες με την πατρική τους οικογένεια (Salisbury, 2020).
Επίσης αυτή η περίοδος αναπροσαρμογής θα μπορούσε να εστιάσει και να αναπτύξει πτυχές άγνωστες για το άτομο. Περίοδοι πλήξης είναι ικανοί να γεννήσουν ιδέες και άγνωστα ταλέντα. Ο ατομικός χρόνος είναι εξίσου σημαντικός για ενδοσκόπηση. Ειδικοί στον χώρο της ψυχικής υγείας τονίζουν πως για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος βίας είναι σημαντική η εξερεύνηση νέων τρόπων επικοινωνίας και συσχέτισης μεταξύ των ατόμων. Τέλος μόνο η αποποίηση του ρόλου του θύματος θα βοηθήσει στην αναγέννηση και τον επαναπροσδιορισμό (Helander & Kirkengen, 2011).
Επιστήμονες επισημαίνουν πως είναι απαραίτητο η δομή ενός νέου προγράμματος με δραστηριότητες και δουλείες ρουτίνας καθώς απασχολούν το άτομο μέσα σε ένα πρόγραμμα, στο οποίο μπορεί να διοχετεύσει την ενέργεια του, μπορεί να δράσει στοχευμένα αξιοποιώντας τον χρόνο του σύμφωνα με δικά του ενδιαφέροντα.
Παγκοσμίως υπάρχουν καταφύγια για κακοποιημένα παιδιά, τα οποία προσφέρουν ένα ασφαλές μέρος και αξιόπιστο περιβάλλον, για να αποδομηθεί και να δομηθεί – θεραπευτεί το άτομο. Μέσα από την ενδυνάμωση, τα άτομα είναι σε θέση να γνωρίσουν άγνωστες ως τώρα πτυχές της προσωπικότητας και του χαρακτήρα τους, να βιώσουν ένα ασφαλές περιβάλλον στο οποίο θα αισθανθούν την άνευ όρων αποδοχή και εμπιστοσύνη ((Lyon, Lane & Menard, 2008).
Τέλος ο άνθρωπος επηρεάζει και επηρεάζεται από το περιβάλλον το οποίο ζει, η συλλογική συνείδηση και στάση είναι αυτή που στην συγκεκριμένη περίπτωση θα ωφελήσει την ατομική.
Reference
Bonanno, G. A., Ho, S. M., Chan, J. C., Kwong, R. S., Cheung, C. K., Wong, C. P., & Wong, V. C. (2008). Psychological resilience and dysfunction among hospitalized survivors of the SARS epidemic in Hong Kong: a latent class approach. Health Psychology, 27(5), 659.
Helander, E., & Kirkengen, A. L. (2011). Lost Lives: The Pandemic Violence Against Children. Academic Press Lund, Sweden
Lyon, E., Lane, S., & Menard, A. (2008). Domestic Violence Shelters: Survivors’ Experiences. School of Social Work, University of Connecticut.
Salisbury, H. (2020). Helen Salisbury: What might we learn from the covid-19 pandemic?. Bmj, 368.
